ประวัติศาสตร์จังหวัดพิจิตร

 จังหวัดพิจิตร พิจิตร แปลว่า เมืองงาม ก่อตั้งเมื่อ พ.ศ. 1601 โดยเจ้ากาญจนกุมารราชบุตรพระยาโคตรบอง สมัยสุโขทัย บนริมฝั่งแม่น้ำน่านก่อสร้างกำแพงเมืองด้วยอิฐ ด้านเหนือยาว 10 เส้นด้านใต้ยาว 10 เส้น ด้านตะวันออกยาว 35 เส้นด้านตะวันตก เป็นหน้าเมืองหันหน้าไปทางแม่น้ำเป็นกำแพง 2 ชั้น ห่างกัน 15 วา มีป้อมประตู หอรบ ขณะนี้ยังมีปรากฏซากเมืองเป็นร่องรอยอยู่ที่ตำบลเมืองเก่าเดิมชื่อเมืองสระหลวง เมืองโอฆะบุรี เมืองชัยบวร และเมืองปากยม สมัยสุโขทัยจังหวัดพิจิตรมีชื่อเรียกว่า เมืองโอฆะบุรี ซึ่งแปลว่าเมืองใต้ท้องน้ำ เมืองพิจิตรเป็นที่ประสูติ ของพระมหากษัตริย์แห่งกรุงศรีอยุธยาพระองค์หนึ่ง คือ พระเจ้าสรรเพชญที่ 8 หรือสมเด็จพระพุทธเจ้าเสือ เป็นเมืองอู่ข้าวอู่น้ำ และเป็นถิ่นกำเนิดของนิทาน เรื่องไกรทองอันลือลั่น จังหวัดพิจิตรเป็นจังหวัดเก่าแก่จังหวัดหนึ่งในเขตภาคเหนือตอนล่างระหว่างจังหวัดพิษณุโลกและจังหวัดนครสวรรค์ ตัวเมืองพิจิตรตั้งอยู่บนฝั่งแม่น้ำน่าน จังหวัดพิจิตรมีแม่น้ำไหลผ่านถึง 2 สายด้วยกัน คือแม่น้ำน่านและแม่น้ำยม ความหนาแน่นประชากร 126.06 คน/ ตารางกิโลเมตร รายได้เฉลี่ย/คน/ปี 22,675 บาท